هویت ملی در گستره ادیان الهی و پادشاهان اساطیری / جلال میرزاآقایی

اختصاصی همای گیلان: سیر تحولات اجتمایی و فرهنگی در چا چوب منازعات سیاسی ,متا سفانه گویای روند مطلوبی نیست .اسطوره ها و نماد های تاریخی هر گاه بهانه ای در عدم درک مفاهیم علمی تحولات قرار گیرند بر ما همان می رود که رفت . ضعف های بنیادین فلسفی و علمی در درست شناختن تکامل و هر منوتیک (تئوری تفسیر) اندیشه های تحول ملتها در بستر تاریخ ,نباید پتانسیل ها را بسوی دیگری رهنمون کند که قبلا تجربه شده است.نگاه فلسفی و علمی به تحولات تاریخ ,ما را از تکرار تراژدیک و کمدیک آن مصون می کند .

برش برداری هویت ملی و نبش قبر اسطوره ها در تحولات امروز ما ,بدون آگاهیهای اجتمایی و فرهنگی و فقط یک رفلکس (بازتاب ,عکس العمل) در برابر حاکمیت سیاسی ,هدر دادن دارا یی های ملی برای یک تحول بزرگ تاریخی می باشد.هویت ملی امروز ما را تحولات تاریخ و دینی که در مسیر حرکت تاریخ به آن پیوسته است شکل می دهد و هر گونه حرکت دینامیکی در قالب اعتراضات و انقلابات اجتمایی و سیاسی به بهانه نفی بخشی از هویت ملی و بدون درک مفاهیم فلسفی و علمی ,ضربه ای به این هویت ملی و بستر جغرافیایی است که این هویت در چاچوب ارضی آن شکل گرفته است.

هویت ملی ما ترکیبی از از یک تلاقی تاریخی که در طول زمان با دو نماد فرهنگی و فکری شکل گرفته است . ایندو هیچوقت از هم جدا شدنی نیستند و هر تلاشی جهت جدایی سخت افزاری آندو فقط هزینه های این هویت اشتراک ملی را بالا خواهد برد و حتی در بر هه ای از تاریخ به سیطره جغرا فیایی آن آسیب زده و یا در حوزه هایی دیگر باعث تسلط حاکمان نا لایق بر این سر زمین شده است.
دایره المعارف عظیم عرفای بزرگ قرون متمادی که در ساخت و بافت و شیرازه و اساس هویت ملی ما را شکل داده را,نمی توانیم منکر شویم . آموزه های اخلاقی و انسانی و الهی و دینی اسلام در قالب بخش دینی این هویت را, نمی توانیم انکار کنیم .هجوم و حشیانه مغولان به جغرافیای سرزمینی ما را ,روح عرفانی و دینی ما بود که سر انجام به سلطان محمد خدابنده تبدیل کرد و گرنه چه بسا که ما الان یک مغولستان دیگری بودیم .کجا می توانیم انکار کنیم که روح عرفانی مولانای بزرگ و حافظ و ابی سعید ابی الخیر و ……متاثر از آموزه های قرآنی و روح بالنده آن نبوده و فقط به اندیشه ها و اسطوره های تاریخی مرتبط بوده.ندای آسمانی هویت دینی را از گنبد افلاک فاتحان مکه بشنویم و نه شمشیر آخته به خون امثال خالد بن ولید و یا حکما و خلفای عباسی و اموی و حتی در قرنها بعد در سلسله صفوی.

اگر نقد فلسفی و علمی تاریخ را ملاک نکنیم و همه مرجع و ریشه مطالعات را از دار الخلافه های بغداد و صفویه شروع کنیم و اندیشه های ابن رشد و مولانا و ابن عربی و ….خیل عظیم اندیشه های عرفای اسلامی را نادیده بگیریم و فقط آثار امثال ملا محمد با قر مجلسی و سیل حواریون ایشان ملاک و مجاز باشد و در بوته نقد قرار گیرد شاید به منظور و مقصود برسیم ولی هیچ کمکی به هویت ملی خودمان نکر ده ایم .کدام کتاب را می شناسید که به اندازه قرآن در روح و روان و سرشت و ذات و از مرگ تا ممات و زندگی روز مره و همه زوایای فکری و فرهنگی و اجتمایی و سیاسی که دامنه اش از تولد تا مرگ و حتی بعد از مرگ در باور های اعتقادی ملت ما نقش داشته باشد؟مگر هویت ملی غیر از اینها می باشد؟
من منکر خدمات انسانی و احیای روح اخلاقی و حریت طلبی بعضی از پادشاهان اساطیری علی ال خصوص کوروش کبیر نیستم و باید این فرهنگ تقویت شود و الگو برداری فکری و فرهنگی شود و نه به بهانه اعتراض به رفتارهای حکومتی و در قالب ناسیونالیسم افراطی از آن پتکی ساخته شود و نا خواسته و نا دانسته بر پیکر هویت ملی خودمان بکوبیم.سیر نگاه تاریخ را علم آموزی کنیم و اسیر مناقشات آن که گاهی حکومتی سر کار و یا به زیر کشد نشویم ..مشکلات تاریخی را در همان رویداد های آن جستجو کنیم و به حل فلسفی آن بپر دازیم.تاریخ انقلابات و شورشها و منازعات اجتمایی راکه حکومت ها سیاسی از دل آنها به بیرون کشیده میشود را بهانه نکنیم و ضربه به هویت ملی نز نیم .
//جلال میرزاآقایی قاضی محله