کرونا؛ ضرورت سازِ بازاندیشی برای بشریت هیراد مخیری: نویسنده و پژوهشگر در حوزه‌ی علوم سیاسی و روابط بین‌الملل

اختصاصی همای گیلان:این روزها که ذهن جهانیان از همیشه دغدغه مندتر به نظر می‌رسد، ذره‌ای میکروسکپى به‌تنهایی ضرورت بازبینى نسبت به آموخته‌ها و عملکردهایمان را پررنگ‌تر از همیشه نموده است، ویروسى که در این روزها به نحو بارزی آموزشگر این نکته است که قرنطینه راه‌حل نجات نیست. گویا بشر در این بحران، نیازمند ایجاد پلی میان عقل و اخلاق و برقرارى توازن میان این دو عنصراست.

متأسفانه برداشت‌های مختلف وسواس گونه‌ی فرهنگ‌های متنوع تولیدشده به دست بشریت، در بیان مفهوم کرامت انسانی و اخلاق‌مداری هنوز به تعریفی مشترک و یک خروجی عمل‌گرا نرسیده است.
چه‌بسا هستی این بار رأساً پا به میان نهاده و چون معلمی دل‌سوخته از شاگردانی که قرن‌هاست در درس عقلانیت و اخلاق مردود شده‌اند، بازگردانى اعتدال میان این دو عنصر را طلب می‌کند. اینک آنچه مهم به نظر می‌رسد نگریستن مجدد به چیستی مفهوم این دو عنصر است و در پى پاسخ این سؤال بودن که آیا کلیدواژگانی چون من، تو، ما، آنها… که ساخته‌وپرداخته‌ی ذهن انسان است می‌توانند در بزنگاه‌هایی چنین، مفهومى نجات‌بخش را عرضه نمایند؟!
حال بیندیشیم این ویروس چه ساخته‌ی دست بشر باشد و چه نه، درسى است که تقویت نگاه جز به‌کل در جهان‌بینی‌مان را یادآور می‌شود.
در این هنگامه که کوچک‌ترین ذرات هستى می‌توانند چنین تأثیرات عظیمى را در کلیت زمین به وجود آورند، نظم آن را بر هم زده و نتیجتاً موجب به‌هم‌ریختگی نظم منظومه شمسى، کهکشان راه شیرى و… شوند که هر یک از آن‌ها نیز تنها بخش کوچکى در کنار بی‌نهایت‌های شگرف منظومه‌ها و کهکشان‌های عالم‌اند، می‌بایست در تفکر بیش‌ازپیش عمق گرفت و به قول سهراب چشم‌ها را شست و جور دیگر دید.
قرنطینه، فاصله‌گذاری اجتماعی و سبک جدید ایمنی فردی و جمعی چه فرصت باشد و چه محدودیت آنچه مهم است فلسفه‌ی وجودی ماست که تمام مسائل دیگر را تحت شعاع قرار می‌دهد.
میان ما تمامی انسان‌ها فارغ از ارزش‌هایی که به آن پایبندیم به‌راستی وجه اشتراکی وجود دارد و آن اینکه بستر حیات را ارزشمند بداریم تا مسیر زیستن را برای نسل حاضر و آیندگانمان که بی‌شک سرمشق آنان خواهیم بود هموار نماییم.
آری می‌بایست مسیر اخلاق زیست‌محیطی جهان‌شمولی را هموار و گام برداشتن در آن را تمرین نماییم و معنای واقع‌گرایی و اخلاق‌مداری، دوستى و منافع، علم محوری و عقاید و ارزش و هنجار را با ذهنی بی‌طرف بر میز کوچکمان قرار دهیم و معنای توسعه و توسعه‌ی پایدار را عمیقاً درک نماییم؛ زیرا معضلات فراگیر مختلف و بیماری‌هایی نظیر کرونا که تنها موردی از آنهاست و طی قرون مختلف بارها و بارها در لباس‌های گوناگون به سراغ بشریت آمده‌اند و خواهند آمد، حامل پیام مشخصی هستند و آن اینکه بشر به‌طور غیرقابل‌اغماضی نسبت به شناخت، درک و پیاده‌سازی فاکتورهای ذکرشده کوتاهی نموده و یا اصلاً نسبت به آنها بی‌تفاوت بوده است.
آری گویا بشریت سنگینی بار اهمال و خطا را توأمان بر شانه‌های هستى ارزانى داشته است که این‌چنین گرفتار ناآرامی است…
اینک زمان آن رسیده که باورهایمان را به بار بنشانیم و ثمره‌ای از جنس یقین به این معلم دل‌سوخته که جسم خاکیمان را هزاره‌ها بر خوان رنگین خویش با دست ‌باز میزبانی نموده است تقدیم نماییم و تجلی‌گر اشرف مخلوقات بودن خویش باشیم!
هیراد مخیری: نویسنده و پژوهشگر در حوزه‌ی علوم سیاسی و روابط بین‌الملل
1399/۰۵/۰۳

با کانال همای خبر همراه باشید.http://@homaygilanir