اختصاصی همای گیلان، منابع تاریخی ارقام هراس انگیزی از کشتارهای هراس انگیز شهر های ایران ، به دست مغولان میدهد ، چنانچه پس از کشتار هرات در شهر تنها ۴۰ تن زنده ماندند، و در روستاهای حومه آن کمتر از یکصد تن! در بلخ ۲۰۰ هزار تن کشته شدند ، در حومه بیهق ۷۰ هزار تن به هلاکت رسیدند و کشته شدگان شهر هرات نیز ۷۰ هزار تن بودند. از مردم شهر پر جمعیت مرو و روستاهای آن جمعا بیش از صد تن باقی نمادند. در طوس تنها ۵۰ خانه سالم به جا ماند که در هریک از آنها بیش از یک تن زنده نبود. یاقوت در جغرافیای معروف خود در باره نیشاپور نوشت که تاتار ها هرکس را که در آنجا میزیست ، از جوان و پیر و زن و کودک و حتی سگان و گربه ها را نیز کشتند. و سپس شهر را با خاک یکسان کردند.
هنگامیکه شهری به تصرف مغولان در می آمد ، یا شهری پس از تسلیم دوباره سر به شورش بر میداشت ، آنگونه که در سال ۱۱۲۱ میلادی در هرات رخ داد ، فرماندهان ارتش مغول دستور کشتار دسته جمعی آنان را صادر میکردند. در چنین مواردی جمله ساکنان شهر را به بیرون از شهر برده و آنان را میان رزمندگان خود تقسیم میکردند. و این رزمندگان موظف بودند کلیه افرادی را که تحویل گرفته بودند ، با تیر و کلنگ و چماق و شمشیر و غیره از پای درآوردند. به گواهی تاریخ نگاران آن زمان ، اینگونه کشتار های دسته جمعی در مرو ، بلخ ، هرات ، نیشاپور ، طوس ، سبزوار ، ری ، قزوین ، ساوه ، همدان ، مراغه و اردبیل و چند شهر نسبتا کوچکتر انجام گرفت. پس از این کشتار ها ، اسیران را وادار میکردند تا کشته ها را شمارش کنند. بنا به گفته تاریخ جهانگشای جوینی ، تنها به مدت ۱۳ روز مغولان مشغول قتل عام مردمان بدبخت بودند. همچنین به گفته جهانگشای جوینی ، در یکی از مراکزی که مردم آن در برابر مغولان پایداری کرده بودند ، از ۱۰۰۰۰۰ تن ، تنها ۱۰۰ نفر از آنان زنده ماندند!.
مغولان در حملات خود از کشتار های دسته جمعی و غارت اموال و دریدن شکم و قطعه قطعه کردن اعضاء و شکنجه دادن و خراب کردن و انواع بی عصمتی ها و نامردمی ها بهره گرفتند و به منزله درندگانی بودند که در ” گله های آهو و گوسفند ” در افتند. تاریخ هایی که در همین زمانها در باره این هجوم بزرگ نوشته شده ، پر است از ذکر جنایات و فجایع وحشیان مغول و تاتار. بی تردید این فجیع ترین وقایعی بود که تا بدان هنگام در تاریخ ایران رخ داد و بعد از آن هم هیچگاه دیگر نظیری نیافت.
منبع:غارت تمدن ایران توسط مغولان،علی غلامرضائی،انتشارات دافوس
درود استاد عزیزم
به نظر من فجایع و اثرات حمله ی مغول هر چه باشد به پای حمله ی اعراب نمی رسد چرا که مغول به مرور در فرهنگ و داشته های ایران حل شد و اثر پذیرفت اما اعراب ما را در بی تمدنی خود حل کردند و چنان اثر بدی بر جای گذشتند ( هر چند در دوره هایی تلاش شد به فرهنگ و تمدن باستانی خویش برگردانده شویم اما نگذاشتند به تکامل برسد ) که تا ابد از چهره ی پر افتخار بر باد رفته ی ایران پاک نخواهد شد .
سلام و درود بر حافظه ناطق تاریخ ایران
اگر خیانت ها و فامیل بازی ها و ملاحظه کاری ها نبود،،کشور من آباد بود
سلام
بسیار غم انگیز بود
امیدوارم هیچوقت تکرار نگردد