اختصاصی همای گیلان، جنگ روسیه وایران پیماننامه گلستان پس از۱۵سال پیماننامه ترکمنچای خشم ایرانیان از پیمان نامه ی ننگین ترکمنچای و کشتن الکساندر گریبایدوف در تهران الکساندر گریبایدوف، دیپلمات ارتشی، نمایشنامه نویس و طنزنگار روس ۱۵ ژانویه ۱۷۹۵ در مسکو در یک خانواده ی رده بالایی زاده شد
و ۱۱ فوریه ۱۸۲۹ در ۳۴ سالگی در تهران به دست مردم کشته شد.
در یازده سالگی وارد دانشگاه مسکو شد و آموزش در حقوق، ادبیات را پی گرفت.
یورش فرانسوی ها به روسیه مسیر زندگی او را دگرگون کرد
و گریبایدوف در ۲۶ ژوئیه ۱۸۱۲ به سواران ارتش مسکو پیوست.
در اوت ۱۸۱۸ گریبایدوف در جایگاه منشی به دسته ی نمایندگان روس در ایران پیوست.
در ژوئن ۱۸۲۶ جنگ روسیه و ایران آغاز شد و او نماینده روسیه در گفتگوها برای آشتی و صلح را پذیرفت و در دهم فوریهٔ ۱۸۲۸م.پیمان نامه ی ننگین ترکمنچای را بست و خود نیز آنرا برای تزار برد
در ۱۸۲۸ با نینو چاوچاوادزه دختر شانزده ساله پرنس الکساندر چاوچاوادزه، شاعر گرجی، ازدواج کرد
و پس از مدت کوتاهی در پاییز همان سال در جایگاه فرنشین دسته ای از سوی تزار به نام وزیر مختار برای پیگیری درون مایه عهدنامه ترکمنچای و دریافت غرامت از ایران، پس از زمان کوتاهی در تبریز، در ۱۱ ژانویه ۱۸۲۹ به تهران آمدو فردای آن روز به نزد فتحعلی شاه رفت و استوارنامه خود را خواند.
تنها پانزده سال پیش از این، و در پیمان نامه گلستان، ایران بخش بزرگی‌ از خاک تاریخی‌ خود در قفقاز را از دست داده بود.

وی در سفارت روسیه در تهران به یک خواجه حرمسرای فتحعلیشاه که از مردم قفقاز بود پناهندگی داد.
این خواجه فراری گریبایدوف را در جریان سرنوشت دختران قفقازی و به ویژه گرجی ها در حرمسراهای شاه و شاهزادگان و سردمداران قجر گذاشت.
او براساس بند_ماده_سیزده پیمان نامه ترکمنچای آنان را اسیر شمارد
و از دولت قجر درخواست پس گرفتن آنان را داشت و باتوجه به مفاد قرارداد ترکمنچای که بازگشت قفقازی ها را از ایران به شهرهایشان (اگرچه اگر تمایل داشته باشند) دربر میگرفت، نخست به دو زن_قفقازی که از خانه یک شاهزاده قاجار فرار کرده بودند پناه داد
و سپس دستورداد که برای پس گرفتن این زنان در حرمسراها اگر نیاز بود به زور انجام شود.
پس از مدتی گریبایدوف و قزاقها چندی از زنان شهر را هم با خود به سفارت روسیه بردند و
مردم ایران که از بسته شدن پیمان نامه ی ننگین ترکمنچای خشمگین بودند و چون بشکه باروتی آمادهٔ انفجار…
با بسته شدن بازار و هزاهزی که شد، شماری از مردم به تحریک مجتهدی به نام میرزا مسیح مجتهد، در ۲۲ بهمن ۱۲۰۷ شمسی به سفارت_روسیه یورش بردند و با وجود ایستادگی قزاقهای نگهبان سفارت وارد آن شدند و گریبایدوف، همه کارکنان سفارت، قزاقها و حتا خواجه_پناهنده شده را کشتند و جسد گریبایدوف را به میان زباله ها افکندند که پس از سه روز به دست آمد و به تفلیس برده شد.
ایران و روسیه در استانه ی جنگ دیگری بودند که با فرستادن خسرو_میرزا فرزند عباس_میرزا به مسکو با در دست‌ داشتن نامه ی پوزش_خواهی فتحعلی قاجار برای تزار نیکلای_یکم، کار به آشتی کشید
و میرزا_مسیح به درخواست دولت روس به عتبات تبعید شد.
شاه ایران، برای جلوگیری از جنگ دیگری که پیروزی آن نشدنی به چشم می آمد نیز الماس بسیار بزرگی را (معروف به الماس شاه) همراه فرستاده‌اش، به تزار روسیه پیشکش کرد.
در پی این قرارداد ننگین, قلمروهای باقی‌ مانده ایران از پیمان نامه ی گلستان در قفقاز در برگیرنده ی خان نشین های ایروان و نخجوان به روسیه واگذار شد.
ایران حق کشتی‌رانی در دریای_کاسپین را از دست داد و ناچار به پرداخت ۱۰ کرور (پنج میلیون تومان) به طور اقساط از طرف ایران به روسیه شد. افزوده بر پیمان نامه ترکمانچای زیر فشار روس‌ها یک پیمان نامه بازرگانی تجاری نیز با آنان نوشتند که همه ی بازار ایران را بی هیچ جلوگیری در دست روس‌ها قرار می‌داد.
منبع: کارنامه عباس میرزا درجنگهای ایران وروس،علی غلامرضائی،انتشارات دافوس

با کانال همای خبر همراه باشید