ﺧﺎﻧﺪﺍﻧﻬﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ/علی غلامرضایی مدرس دانشگاه و پژوهشگر تاریخ ایران ‏

اختصاصی همای گیلان: ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻩ ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺋﯿﺲ ﺩﻭﻟﺖ ﺩﺭ ﺭﺃﺱ ﻫﺮﻡ ﻗﺪﺭﺕ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ، ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﻭ ﻣﻮﺭﻭﺛﯽ ﺑﻮﺩ. ﻫﻔﺖ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﮥ ﺳﺘﻮﻥ ﻓﻘﺮﺍﺕ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺳﭙﻬﺪﺍﺭﺍﻥ ﻭ ﺍﻓﺴﺮﺍﻥ ﺑﻠﻨﺪﭘﺎﯾﻪ ﻭ ﻭﺯﺭﺍ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﺍﺭﺍﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ.

ﺍﯾﻦ ﻧﻈﺎﻡ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﺑﻪ ﻣﯿﺮﺍﺙ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﻧﺎﻡ ﺳﺮﺍﻥ ﺷﺶ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﯾﻮﺵ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﺭ ﺳﻨﮕﻨﺒﺸﺘﮥ ﺑﻐﺴﺘﺎﻥ ﺫﮐﺮ ﮐﺮﺩﻩ، ﻭ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻫﻔﺘﻢ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﻃﺒﺮﯼ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﺪﺍﻧﻬﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﻋﻬﺪ ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺫﮐﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺧﺎﻧﺪﺍﻧﻬﺎﯼ ﮐﺎﺭﻥ، ﻣﻬﺮﺍﻥ، ﺳﻮﺭﻥ، ﻭ ﺍﺳﭙﻨﺪﯾﺎﺭ ﺩﺭ ﻣﺘﻮﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯﯼ ﻗﺎﺑﻞ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﺍﻧﺪ .
ﮐﺎﺭﻥ ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﻧﻬﺎﻭﻧﺪ ‏(ﻏﺮﺏ ﺍﯾﺮﺍﻥ‏)، ﺳﻮﺭﻥ ﺩﺭ ﺳﺠﺴﺘﺎﻥ ‏(ﺳﯿﺴﺘﺎﻥ‏) ﻭ ﺍﺳﭙﻨﺪﯾﺎﺭ ﺩﺭ ﺭﯼ ﺍﺳﮑﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺳﻮﺧﺮﺍ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﻋﻬﺪ ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﺪﺍﻧﻬﺎﯼ ﻣﺘﻨﻔﺬ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻥ ﻣﺘﻔﺮﻉ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺳﭙﻬﺒﺪ ﺩﺭ ﻣﺎﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﮐﻪ ﺍﺯﺍﺳﭙﻨﺪﯾﺎﺭ ﻣﻨﺸﻌﺐ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻧﯿﺰ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﺪﺍﻧﻬﺎﯼ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﻋﻬﺪ ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ.
ﺍﯾﻦ ﺷﺶ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺑﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮﻋﺸﺎﻥ ﻫﻔﺖ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺷﺎﯾﺴﺘﮕﯽ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﮑﻢ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﻣﻠﺖ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺩﺭﺣﻘﯿﻘﺖ ﺧﻮﯾﺶ ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﺗﯿﺮﮤ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﻠﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮﻋﺸﺎﻥ ﻫﻤﮥ ﻣﻠﺖ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ.
ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﺪﺍﻧﻬﺎ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺁﻥ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﻫﺮﮐﺪﺍﻣﺸﺎﻥ ﭼﻨﺪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮤ ﺯﻭﺭﻣﻨﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺍ ﻗﺒﻀﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯﺍﺗﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ؛ ﺑﻠﮑﻪ ﻫﺮﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺣﮑﻮﻣﺘﮕﺮِ ﮐﻬﻦِ ﯾﮏ ﺑﺨﺶ ﺍﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮤ ﺑﺨﺶ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺍﺯ ﻣﻠﺖ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﻣﺸﺨﺼﯽ ﺍﺯ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﺳﮑﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺑﺨﺶ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﻭ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺧﺪﻣﺘﻬﺎﯼ ﻋﺎ ﻡ ﺍﻟﻤﻨﻔﻌﻪ ﭼﻮﻥ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻗﻨﻮﺍﺕ، ﺟﺎﺩﻩ ﺳﺎﺯﯼ، ﭘﻞ ﺳﺎﺯﯼ، ﺍﯾﺠﺎﺩ ﮐﺎﺭﻭﺍﻥ ﺳﺮﺍ ﺑﺮﺳﺮ ﺟﺎﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﮐﺎﺭﻭﺍﻥ ﺭﻭ، ﺣﻔﻆ ﻭ ﺗﻌﻤﯿﺮ ﺷﺒﮑﻪ ﻫﺎﯼ ﺁﺑﯿﺎﺭﯼ، ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻣﺪﺍﺭﺱ ﻭ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻧﻬﺎ ﻭ ﺩﺭﻣﺎﻧﮕﺎﻫﻬﺎ ﻭ ﺍﻣﻮﺭﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻗﺒﯿﻞ ﺩﺭ ﻣﻨﻄﻘﮥ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻧﺪ .
منابع :
ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻃﺒﺮﯼ ﺝ۱ ﺹ۳۳۰ﻭ ۴۰۳
ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﺍﻣﯿﺮ ﺣﺴﯿﻦ ﺧﻨﺠﯽ
ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﭘﯿﺮﻧﯿﺎ ﺝ۴

با کانال همای خبر همراه باشید