وظایف حکومت اسلامی؛ بسترسازی ظهور در راستای دکترین مهدویت

اختصاصی همای خبر/رسول گرامی اسلام (ص) فرموده اند: “من مات ولم یعرف امام زمانه مات میته جاهلیه” : آن کس که امام زمانش را نشناخته بمیرد به مرگ جاهلی مرده است.

دین به عنوان منشور هدایت انسان در راستای فطرت، آمیزه اى از تکالیف جدایی نشدنی
فردى و اجتماعى در قسمت های مختلف زندگى است و به عنوان جریانی مداوم و فعال توقف ناپذیر است، پس دوره آخر زمانی ما یا به تعبیری عصر غیبـت، دوران افـول و توقـف تکـالیف و مسئولیت های انسان دیندار نیست، بلکه همانند دوران حضور پیامبر و امامان، می بایستی هم فرد بر مبناى دین تربیت و هدایت شود و هم جامعه بر اساس آمـوزه هـاى دینـى اداره گـردد و ایـن هـدف جـز بـا تـشکیل حکومت هاى هم جهت با حکومت معصومین ممکن نیست.

یک جامعه و یک حکومت منتظر به عنوان بسترساز ظهور و الگوی سـایر ملـتهای مـسلمان، بایـد بـر پایـه دکترین مهدویت، برای رسیدن جامعه بشری به وضعیت مطلوب، راهبردهای اصولی ارائه نماید و زمینه ظهور امام عصر را فراهم نماید.

یقینا انقلاب امام زمان(عج) مستلزم بسترسازی عمومی و جهانی است، زیرا که این انقلاب حرکت و تحول جهانی است و یاورانی در سطح جهان را می طلبد که پذیرا و پشتیبان آن باشند. پرورش چنین یاورانی نیاز به زمینه سازی جهانی دارد که همه منتظران باید در این جهت توان خود را به کار گیرند. در این میان، وظایف مهمی بر عهده حکومت های اسلامی است که باید با برنامه ریزی هایی صحیح و پیگیری اهداف بلند در این زمینه بسیار تأثیرگذار عمل کنند. حکومت و دولت بسترساز، باید همه فعالیت های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی خود را براساس آموزه مهدویت طراحی کند و با تلاش های مضاعف خود در این جهت همه جهان را آماده و پذیرای حکومت عدل جهانی نماید.

امروزه روز حکومت ها، اهداف دنیوی و مادی گرایانه مانند آزادی، امنیت، رفاه، بهداشت، آموزش، ارضای خواسته های همه مردم یا اکثریت آنان و هر هدفی را که به نوعی به آسایش زندگی دنیوی آنها برگردد، دنبال می کنند و حکومتی از نظر مردم ایده آل است که بتواند امنیت داخلی و خارجی و خواسته های اکثر را برآورده سازد، اما در حکومتی که انبیا مطرح کرده اند و حکومتی که رسول گرامی اسلام (ص) آن را بنیان نهاد، اهدافی بالاتر از اینها مورد توجه است.

تحقق حکومت امام مهدی(ع) بدون مقدمه نیست، بلکه با مقدمه و زمینه سازی انجام می پذیرد، بدین گونه که منتظران در محیط خویش به پا می خیزند و قیام می کنند و حکومتی تشکیل می دهند و همین حکومت ها زمینه هایی می شوند برای گرد هم آمدن و به هم پیوستن صفوف یاران مؤمن، بصیر و خواهان که هسته اصلی مقاومت مؤمنان و وارثان زمین را تشکیل می دهند و از قیام حضرت پشتیبانی می کنند و کارهای حکومت جهانی را انجام می دهند. بنابر احادیث، امام مهدی (ارواحنا فداه) از مردم یاری می طلبد و می فرماید: «یا أیها الناس! إنّا نستنصر الله ومن أجابنا من الناس…» ویا «إنّا نستنصرالله الیوم وکلّ مسلمٍ…»…

امام خمینی (رحمه الله) ضمن تبیین دیدگاه هایی که انتظار را برابر با سکون، ایستایی و تن دادن به وضع موجود و یا دامن زدن به ظلم و جنایت معرفی می کنند، به مقابله جدی با آن می پرداخت و می فرمود:

“بعضی ها انتظار فرج را به این می دانند که در مسجد، در حسینیه و در منزل بنشینند و دعا کنند و فرج امام زمان (ع) را از خدا بخواهند… یک دسته دیگری بودند که انتظار فرج را می گفتند این است که ما کار نداشته باشیم به این که در جهان چه می گذرد، بر ملت ها چه می گذرد، بر ملت ما چه می گذرد، به این چیزها کار نداشته باشیم، ما تکلیف های خودمان را عمل می کنیم، برای جلوگیری از این امور هم خود حضرت بیایند ان شاء الله درست می کنند… یک دسته ای می گفتند که خوب! باید عالم پر از معصیت بشود تا حضرت بیاید، ما باید نهی از منکر نکنیم، امر به معروف هم نکنیم تا مردم هر کاری می خواهند بکنند، گناهان زیاد بشود که فرج نزدیک بشود… یک دسته ای از این بالاتر بودند و می گفتند باید دامن زد به گناهان، دعوت کرد مردم را به گناه تا دنیا پر از ظلم وجور شود وحضرت (ع) تشریف بیاورند… یک دسته دیگر بودند که می گفتند هر حکومتی اگر در زمان غیبت محقق بشود، این حکومت باطل است و برخلاف اسلام است…

بطور کلی هدف های که حکومت ها به دنبال آن هستند را در دو بخش می توان برشمرد:

۱. اهداف عمومی که بنابر آن، هر دولتی که به شکل صحیح و منطقی روی کار آید و در صدد ظلم و تعدی به حقوق و منافع دیگران نباشد، قاعدتاً باید آن اهداف را نصب العین خود قرار دهد و برای دست یابی به آن تلاش کند، همان اهدافی که حکومت نبوی و علوی و مهدوی و هر حکومت دینی و اسلامی دیگر نیز در پی آنها بوده است، مثل برقراری عدالت، امنیت، رفاه و….

۲. اهداف مخصوص یک حکومت بستر ساز ظهور که تنها جهت زمینه سازی و فراهم کردن بستر مناسب برای ظهور مهدی موعود (ارواحنا فداه) باید آنها را تعقیب کرد، مثل مبارزه با تبلیغات یأس آلود و منفی دشمنان مهدویت، تربیت نیروهای کارآمد و شایسته برای پشتیبانی از حکومت عدل جهانی و روشنگری جهانی و ….

پس می توان یک حکومت مطلوب را اینطور تبیین نمود که اهداف بخش اول به طور غیرمستقیم در راستای ظهور خواهد بود، ولی دست یابی به اهداف دسته دوم، گامی مستقیم برای فراهم آوردن شرایط و زمینه های ظهور امام (عج)است.

یک حکومت بسترساز ظهور باید بتواند و بخواهد عدالت را برپا نماید، یعنی عدالت در همه ابعاد…

وجود حاکمان عادل یکی از این مصداق هاست، یک جامعه و حکومت منتظر باید در این مورد باید در مسیر عدالت قرار بگیرد، مسئولان و مدیران عادل نیز در همین راستا مورد توجه است، یعنی برای تحقق عدالت و گام نهادن در این مسیر، لازم است متصدیان امر حکومت افراد برجسته در عدالت و پرهیزگاری و تخصص و تعهد باشند. قوانین عادلانه نیز از شرایط مهم تحقق عدالت اجتماعی است که بی شک کتاب الهی و سنت رسول الله و سیره اهل بیت بیان کننده عادلانه ترین قوانین هستند و یک جامعه در صورت میزان قراردادن آنها طعم عدالت را خواهد چشید. همچنین نظام عادلانه نیز رکن مهمی محسوب می شود یعنی هر کسی جایگاه هرکس به درستی در آن تعیین شده باشد و همه مسئولان و مدیران و … وظایف خود را به خوبی بشناسند و عمل کنند و نظارت و بازخواست در صورت خطا قابل اجرا باشد. متاسفانه فضای آلوده سیاسی و کرسی های مدیریتی این روزها بر خلاف این روند حقیقت، دیده می شود و تفکرات جناحی و باندی و قبیله ای و ترقی از جهت تملق و … بر خلاف جهت جریان مقدس مهدویت برقرار است!

باید بدانیم خود مفهوم عدالت نیز قابل تببین است، مثلا عدالت در حوزه سیاست، عدالت در حوزه اقتصاد…

بعنوان مثال عدالت اقتصادی به معنای توزیع عادلانه امکانات مادی و رفاهی و عمرانی و بهداشتی و رفع فقر و فساد است، با وجود فقر توانی برای اندیشیدن به مفاهیم برتر و تکامل باقی نمی ماند. از الزامات برای انقلاب جهانی، اقتدار و عدم وابستگی است. دولت اسلامی در بُعد توان مندی اقتصادی باید بکوشد از هر راه به اقتدار اقتصادی دست یابد، چرا که حفظ استقلال و آزادی و عزت در عرصه داخلی و بین المللی و نیز حفظ دین و فرهنگ دینی و گسترش و تبلیغ آرمان های اسلامی و انسانی در گرو قدرت مالی و اقتصادی است.

یادآور می شوم بُعد توان مندی دفاعی و نظامی نیز در حکومت اسلامی باید به چنین قدرتی دست یابد که بتواند در مقابل دشمنان خدا و دشمنان اسلام بایستد. اسلام، مسلمانان را به داشتن قدرت و نیروی بازدارنده جنگی، نه به انگیزه کشورگشایی و غارت و چپاول ثروت های ملل دیگر، بلکه به منظور جلوگیری از تجاوز سلطه جویان و جهان خواران و ایجاد ترس در دل دشمنان دستور داده است.

یگانه هدف خلقت انسان رسیدن به عبودیت و قرب الی الله است و تنها راه قرار گرفتن در این مسیر ظهور آخرین حجت حق و سر سپردگی به هدایت های ایشان است. این نجات بخشی در پرتو ظهور امام زمان(عج) خاص دین اسلام نیست، بلکه همه ملت های آزاده جهان انتظار این منجی جهانی را می کشند. بنابراین ظهور حضرت آمادگی جهانی را می طلبد و همان گونه که عدم آمادگی مردم موجب غیبت حضرت گردیده، تا این آمادگی فراهم نگردد، حضرت از پشت پرده غیبت بیرون نخواهد آمد. این آمادگی نیاز به زمینه سازی دارد و همه منتظران ظهور باید در زمینه سازی سهیم باشند. پس در این میان، حکومت ها و دولت های اسلامی نقش بسیار مهم و حساسی را بر عهده دارند و باید با برنامه ریزی های صحیح و هدف مند در ایجاد آمادگی جهانی گام های بلند و مؤثری بردارند. لازم است حکومت های اسلامی، جهان را با ویژگی های نظام مهدوی آشنا سازند و جهان را آماده و پذیرایی حکومت حضرت نمایند.

حکومت بسترساز انقلاب جهانی حضرت مهدی(ع) باید کادرسازی را آغاز کند و نیروهای اعتمادپذیر را تربیت نماید، نیروهایی که از نظر قدرت های ایمانی و روحی و بدنی و نظامی و علمی و تمرین های عملی و پرورش های اخلاقی و اجتماعی و سازمان دهی های سیاسی، آمادگی های لازم را کسب کرده باشند تا توان شرکت در انقلاب بی مانند حضرت را داشته باشند، و نیروهایی که باور داشته باشند که انقلاب منجی به سادگی پیروز نمی گردد. پس شیعیان در پرتو تلاش ها و برنامه ریزی های حکومت اسلامی باید به بلوغ و توانایی یاری امام (عج) در اداره جامعه جهانی برسند و قدرت تغییر عقاید، فرهنگ ها و ارزش ها و وابستگی ها را به دست آورند، از این رو، از مسئولیت های بزرگ حکومت های شیعی در دوران غیبت، آماده سازی و تربیت نیروی انسانی هم آهنگ و هم راه با مسئولیت های حکومت عدل جهانی حضرت مهدی (عج) است. این آمادگی و کادرسازی باید به دیگر جوامع اسلامی نیز سرایت یابد.

به هر دلیل در دنیای امروز، احیا و گسترش فرهنگ مهدویت، بیشتر بر عهده جمهوری اسلامی ایران است، این انقلاب شکوهمند اسلامی ما باعث پر رنگ تر شدن این مسیر بستر ساز شده است که نباید فقط به اعیاد ها و جشن ها مانند نیمه شعبان و …بسنده نمود، باید روشنگری بطور وسیع ادامه یابد، تبلیغات ملی و جهانی سرعت یابد، حمایت های مالی مناسب صورت گیرد، نااهلان از باید همه ما یک بار دیگر در اعتقاد و فلسفه شیعه و آخر الزمان تفکر کنیم که کجا ایستاده ایم! باید در باطن درک کنیم که امام بزرگوار و عزیز و معصوم و قطب عالم امکان و ملجا همه خلایق، اگرچه غایب است و ظهور نکرده، اما حضور دارد، زیرا اعتقاد به مهدویت، به وجود مقدس مهدی موعود(ارواحنا فداه) امید را در دلها زنده می کند. هیچ وقت انسانی که معتقد به این اصل است، نا امید نمی شود، چون می داند یک پایان روشن حتمی، وجود دارد… سعی می کند که خودش را به آن برساند و امیدواریم لیاقت دریافت نشان سرباز حضرت مهدی(ارواحنا فداه) بودن، نصیب همه منتظران واقعی، بشود و گام های محکم تر و رو به جلوتری از همه آگاهان سراسر جهان مشاهده شود.

صابر صلاح کار
پژوهشگر مسائل سیاسی و ژئوپلیتیک

با کانال همای خبر همراه باشید.

http://homaygilanir