همای گیلان: طراح طرح «احیای فرهنگ کتابخوانی کودک و نوجوان ایرانزمین»گفت: متاسفانه در حال حاضر بزرگترین عامل مطالعه نکردن و کتاب نخواندن کودکان در هر خانواده، «والدین» هستند.
محمد شیدایی اظهار کرد: در حال حاضر با آنکه بودجههای میلیاردی و وزارتخانهها و سازمانهای بزرگ و کوچک زیادی درگیر حل این مشکل هستند اما بهخاطر نداشتن نگرشی ریشهای، این مشکل همچنان باقی و بدبختانه رو به رشد است.
این مدرس دانشگاه تصریح کرد: والدین با اختصاص ندادن وقت لازم روزانه، نداشتن برنامه منظم برای برنامه قصهخوانی از سنین پایین، هدیه ندادن منظم کتاب به مناسبتهای مختلف از جشن تولد تا تشویق و جوایز روزانه تا هفتگی و ماهیانه، گرفتن امکانات دیجیتالی از ایکس باکس تا تبلت و… باعث جدا شدن عاطفی و فکری کودکان از والدین آن هم به طور کامل در طی زمان میشوند.
او افزود: حتی مراکز آموزشی از مهد کودک تا پیشدبستانیها با آنکه بخشنامه و برنامههای استانی و کشوری در این زمینه دارند، هیچ کارنامه درخشان و موثری در این زمینه حتی برای معرفی و برتری مرکز خود ارائه ندادهاند. ارزیابی این حادثه خاموش را میتوان با پرسشهایی مثل اینکه «بچه شما چند جلد کتاب در کتابخانهاش دارد یا اصلا بچه شما کتابخانه دارد؟»، «آیا در مرکز شما برنامه قصهخوانی و کتابخوانی همه روز انجام میشود؟»، «آیا تاکنون برای بچهها مراسم قصهخوانی و قصهگویی در خانه و یا مهد و یا سالنهای شهری داشتهاید» و یا «یک کودک در هر ماه چند داستان جدید پندآموز را یاد گرفته و میتواند موارد اخلاقی مثبت آن را نام برده و در زندگی روزمره خود به کار گیرد؟» بررسی کرد.
شیدایی جمله «براش دستگاه ایکس باکس یا تبلت گرفتم دیگه رو مغزم نمیره» را جمله کلیدی والدین امروز عنوان کرد و گفت: این افراد غافل از این هستند که در گذر زمان جای والدین با فرزندان عوض میشود و فرزندان این نسل در آیندهای نه چندان دور، در بهترین حالت والدین خود را با همان امکانات با رضایت یا بیرضایت به آسایشگاه سالمندان خواهند فرستاد. چون زمانی که کودکان در حال تجربه کردن وابستگی عاطفی و شناخت خود و والدینشان هستند، این زمان از آنها گرفته شده و به همان نسبت خودشان را در آینده مسئول و حامی والدین خود نمیبینند.
طراح لاهیجانی طرح «احیای فرهنگ کتابخوانی کودک و نوجوان ایرانزمین» در ادامه گفت: این طرح تا این لحظه با توجه به اطلاعرسانی مستمر مجموعه ما، هیچ حرکتی را به صورت کمپین تا شخصی از طرف والدین، مسئولین شهری و روستایی، دلسوزان، انجمنها و موسسات غیردولتی و دولتی ندیده است. آیا حمایت کردن از این طرح برای هر شخص تا موسسه و سازمانی یک کارنامه فرهنگی درخشان محسوب نمیشود؟ در زمانی که کلیه عزیزان و دلسوزان در پی جمعآوری کارنامه خداپسندانه هستند چرا هیچکدام در پی رنگین کردن کارنامه فرهنگی خود نیستند؟ در واقع کارنامههای فرهنگی این شهر و استان در رابطه با دنیای کودک، چه مواردی است؟ اصلا ما به فکر کودکان و آینده علمی – فرهنگی و …. آنها هستیم؟ چرا ما داوطلب گلریزان برای زندانیان داریم اما داوطلب گلریزان کتاب برای کودکان برای تشویق به فرهنگ کتابخوانی و مطالعه و جلوگیری از زندانی نشدن فردای زندگیشان نداریم؟ حتی رسانههای خبری تا خبرنگاران عزیز و سختکوش، اخبار چاله یک کوچه را در حد دره بحرالمیت بزرگ میکنند اما علاقه نداشتن کودکان امروزی حتی فرزندان خودشان به مطالعه برایشان مهم نبوده و یک خبر مهم و فاجعه کشوری محسوب نمیشود.
محمد شیدایی تصریح کرد: با نبودن فضای مطالعه و کتابخوانی برای کودکان امروز و تشدید و حذف این عادت در آنها، در فردای پیری نسل فعلی، آنها قادر به مدیریت جامعه نخواهند بود. گویی کسی نگران فردای اینچنینی نیست. آیا علاقه به مطالعه و کتابخوانی برای کودکان ما مورد مهم و حساس فرهنگی نیست؟ آیا تعهد نداشتن والدین به تربیت فرزندان و رفع مسئولیت در تربیت والدین و حذف زمان حضور خودشان در کنار فرزندان با در اختیار گذاشتن امکانات دیجیتالی روز، باعث فاصله عاطفی و فکری در بین کودکان و والدین نشده و نخواهد شد؟ جالب اینکه اکثر والدین اعم از تحصیلکرده تا بازاری از برنامههای آتی فرزندان خود بیاطلاعند و جالبتر اینکه این سری فرزندان هم هیچ هدف و برنامه مشخصی برای آینده خود ندارند و آن شکاف و فاصله ایجادشده در روابط، باعث رودررو نشدن والدین و کودکان با این حقایق تا مدتها شده و زمانی این موضوع رسماً اعلام میشود که هیچ کدام از طرفین قادر به حل این مشکل نیستند.
این فعال فرهنگی با اشاره به بخشی از سخنان مهران مدیری در برنامه «دورهمی» مبنی بر اینکه «این ژاپنیها ما را گرفتار کردند و زیر سئوال بردند. آنها اعلام کردند یک ژاپنی روزی حداقل یک ساعت و نیم مطالعه مفید و آزاد برای خودش دارد و باز اصرار دارد که این مدت کم است و باید بیشتر بشود؛ اما ما ایرانیها روزی ۸۵ ساعت در تلگرام بهسر میبریم و در حال فرستادن مطالب تکراری برای یکدیگر هستیم» گفت: از این قبیل موارد بسیار است. ما هر روز شاهد مواردی اینچنین تا تنشها، تصادفهای جوانان، اعتیاد و…. هستیم که همگی رابطه مستقیم و ریشه در پایین بودن رشد فرهنگی و تمایل نداشتن به فرآیند مطالعه و کتابخوانی نسل جدید در دوران کودکی دارد. همه ما میدانیم پیشگیری بهتر از درمان است. پس باید از امروز این موارد را در نسل جدید پیشگیری کنیم که این امر هم منوط به همدلی و همکاری کلیه هموطنان ایرانی است؛ تا روزی که آمار و رتبه مطالعه و کتابخوانی در ایران در صدر کشور های جهان قرار گیرد.//ایسنا