حمله های انتحاری مقابل ظریف و امید برای استراتژی سکوت/ محمدحسین صیادپور، سردبیر هفته نامه شکوفه های زیتون

همای گیلان: تمام ماجرای بازی از اینجا آغاز شد:
پس از انتشار برخی اظهارات منتسب به وزیر امور خارجه در خصوص برجام در جلسه کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی، بعضی از نمایندگان مجلس و حتی سایت ها و نشریات حامی نوشتند که ظریف در این جلسه اعترافاتی کرده که گوشه ای از آن بدین شرح است:
* من اعتراف می‌کنم اشتباه کردم/ * به حرف جان کری وزیر امور خارجه آمریکا اعتماد کردم/ * اگر استراتژی خودم را دنبال می‌کردم اکنون با مشکل مواجه نمی‌شدم/* می‌پذیرم اشتباه کردم و… که به یک بمب خبری مبدل شد و با توجه به اینکه ظریف بارها علنا درخواست نموده بود که جلسه محرمانه است و هیچ کلامی از وی نباید به خارج از کمیسیون نقل گردد اما متاسفانه یکی از نمایندگان مجلس و عضو این کمیسیون و برخی از نزدیکان فکری وی با زیر پا گذاشتن اخلاق اسلامی و انسانی موجب گردیدند تا با ایجاد تشویش اذهان، ضربه ای به موفقیت های دولت و شخص وزیر امور خارجه زنند که نیک می دانیم اینگونه اشتباهات غیر قابل جبران تنها دادن طعمه های بیشتر به دشمنان واقعی این نظام مقدس است.

در خصوص این موضوع و چرایی آن ابتدا باید به گذشته های نزدیک رجوع نماییم. در واقع باید به بازگشایی پرونده ای بنام چرایی هجمه رسانه‌ای علیه ظریف و دلیل اصلی هم نوایی برخی از تندروها با اظهارات غربی ها توجه کنیم. هر چند می دانیم حاشیه‌پردازی تمامی ندارد و منتقدانی بی‌محابانه دستگاه دیپلماسی در دولت تدبیر و امید را به چالش می کشند.
از پشت تریبون های مورد احترام تا جعبه جادویی که گفته می شود انحصاری شده و در دست برخی از جریانات است و متاسفانه هر روز به یک طرف غش می کند، تا تریبون های مجلس و قس علی هذا…
پر واضح است که در بزنگاه کنونی، مودت و همدلی بین مردم شریف ایران و علی الخصوص مسئولین بیش از پیش می بایست مورد توجه قرار گیرد و در مسائل مهمی همچون بحث مذاکرات هسته ای، برجام و پسا برجام باید به فرموده رهبر معظم انقلاب رجوع نمود که فرمودند:( بنده هیئت مذاکره‌کننده را – همین دوستانى که این مدّت این زحمات را بر دوش گرفته‌اند – هم امین میدانم، هم غیور میدانم، هم شجاع میدانم، هم متدیّن میدانم؛ این را همه بدانند.)
این نکات را از این باب عرض نمودم که خودِ مطلعین از فرموده های معظم له در جریان دفاع ایشان در سخت ترین روزهای مذاکرات و پس از آن از تیم مذاکره کننده ایرانی بوده اند و نیک می دانند که ظریف های زیادی در این راه و در سال های گذشته تلاش های وافری برای گرفتن حق مسلم ایران از مستکبران داشته اند اما متاسفانه دیری نپایید که پس از مدتی کوتاه و در زمان پسابرجام، منتقدان بی هیچ بهانه و توجیهی در مهم‌ترین برهه که نیاز به همدلی است، با حمله و هجمه، مذاکره کنندگان را تضعیف کرده و منافع ملی را درخطر قرار داده اند. حال این بی تدبیری از هر جناحی باشد بی شک رد و ناصواب است.
با تمام این تفاصیل، از سوی برخی از تندروها، باید چاره ای اندیشیده می شد تا توان تلاش و حتی خروج از حاشیه ها از تیم مذاکره کننده و مخصوصا از نفر اول این تیم یعنی محمدجواد ظریف گرفته شود و چه بهتر اینکه گفته شود که ظریف به اشتباه خود در مذاکرات و اعتماد به دولت های طرف مذاکره اذعان داشته و حتی در جمع بسیاری از نمایندگان نیز این موارد را علنی و به سمع و نظر دیگران رسانده است.
البته این موضوع مسبوق به سابقه است. از جنجال برای پیاده‌روی ۱۵دقیقه‌ای ظریف و جان کری در اثنای هشت ساعت مذاکرات فشرده گرفته تا تهدید ظریف در مجلس و بسط و تعمیق دادن به طرح استیضاح وزیر امور خارجه و …
براستی که برخی از منتقدین به دنبال بهانه های بی اساس اند. هر چند نمی توان به طور قطع از جزئیات مذاکرات دفاع کرد چون انسان ها ممکن الخطا هستند اما تیترهای زرد و واژگانی که به هیچ وجه در شان وزیر امور خارجه و تیم خبره ایران نبوده این روزها دست به دست می شود و متاسفانه هنوز جریان فکری مخالف دستور (استراتژی سکوت) را صادر ننموده است.
به هر حال روشن است که وقتی حلاوت دستاوردهای سیاسی در حوزه بین الملل در مسیر رسیدن به مشام ها می باشد، برخی با خروج گازهای بدبوی سیاسی، از شیرینی به رسمیت شناخته شدن بزرگ ترین دستاورد ملی و آزاد شدن پول های بلوکه شده و به جریان افتادن تبادلات بین المللی و ده ها مورد دیگر بکاهند. البته فراموش نمی کنیم که امریکا و دست نشانده های آن دشمنان دیرینه ایران هستند و نباید گذاشت اختلافات موجود در پستوهای سیاسی به انشقاق های علنی مبدل گردد.

 حسین صیادپور، سردبیر هفته نامه شکوفه های زیتون و سایت خبری اسپرو