بردگی در شرکت ها /به قلم مدیر مسئول همای گیلان

اختصاصی همای گیلان: “مُعضل بیکاری”به حدّی دردآور است که بی شک مُسبّب ِبسیاری از ناهنجاری های اجتماعی شده است .
ایران در چهار دهه ی گذشته با جنگ و آماج تحریم های ناجوانمردانه روبرو بوده است .
مردم همواره از حیث بهره مندی از رفاه نسبی، سختی های زیادی را متحمل شده اند.
مُدیریّت ِصحیح، حمایت از تولید ِملّی، دوری جُستن از درگیریهای سیاسی، تخصّص محوری و قانونمندی می تواند علاج دردها باشد.
عدم امنیّت شغلی در کارخانه ها و شرکت ها و نهایتاً بهره کشی از کارگران موجب شده تا جوانان برای کسب ِ امنیّت شغلی، کار کردن در دستگاه های دولتی را بر بخش های خصوصی ترجیح دهند.
بی سر وسامانی در شرکت ها به حدی زیاد است که آدم را به یاد “دوران برده داری”می اندازد.
امروزه کارگر باکوچکترین <<نه گفتن>>در معرض ِخطر ِ اخراج قرار دارد.
لِذا برخی برای داشتن جایگاه در پیشگاه کارفرما”سخن چینی” را پیشه کرده تا امنیّت شغلی داشته باشند.
نظام جمهوری اسلامی که در دهه ۶۰ خاطره خوشی از واگذاری اقتصاد به “بخش دولتی”نداشت و شکست را پذیرفت،چندسالی است که مجدداً واگذاری اقتصاد به”بخش خصوصی” را تنها راه نجات کشور می داند .
بسیاری از کارشناسان کشور معتقدند راههای ترغیب به تولید را باید در سپردن اداره ی امور کشور به دست ِمردم، کم شدن فساد اداری، کوچک شدن بدنه دولت، واگذاری اقتصاد به بخش خصوصی جستجو کرد !
غافل از اینکه کشورهای اول تا سوم(نروژ،فنلاند و دانمارک) با اینکه اقتصادشان دولتی است کمترین شاخص فساد اداری را دارا هستند.
پس اقتصاد دولتی فساد آور نیست بلکه مدیریت ناصحیح و گریز از قانون، موجب فساد است.
جوانان در کشور ما، برای امنیّت شغلی، تمام تلاش خود را برای جذب در دستگاه های دولتی انجام می دهند.
بگذریم از اینکه عموماً چه کسانی در این دستگاه ها مشغول به کار می شوند!
ژن خوب و وابستگی به افراد سیاسی؛ فاکتورهای مُهمی برای جذب هستند!
صحبت های “شکوری”نماینده ی تالش در سال گذشته :<<چندین نفر در سازمان برنامه و بودجه گیلان،بدون هیچ ضوابطی توسط “کیوان محمدی” و دستگاه متعلّق به وی جذب شدند!>>
آیا اینها از طبقات پایین جامعه بودند؟!
آیا اینها روستازادگان وفرزندان کارگران بی کس و کاربودند؟!
آیا اینها بستگان و فرزندان نورچشمی ها که وابستگی سیاسی داشتند، نبودند؟!
امروز جوانان ما به جای اینکه دنبال تخصّص باشند دنبال سیاسیون هستند.
تا شاید با حضور در ستاد انتخابات نماینده ی مجلس یا دولت و باصرف انرژی در این راه؛زمینه اشتغال بکار خود را فراهم نمایند.
ًکسانی که پارتی ندارند یا بیکارند یا در برخی شرکت ها به عنوان”برده”مشغول بکارند.
برخی هم،بجای ۸ ساعت،۱۲ ساعت یا بیشتر در شرکت ها سرگرم اند بدون اضافه کاری.
گاهی همین حقوق ناچیز با چند ماه وقفه پرداخت می شود.
در اینجاست می بینیم مَزیّت های انتخابات چقدر زیاد است !
برخی شناسنامه می فروشند، برخی مشغول بکار وبرخی هم “سیاهی لشکر”ند که هم خود و هم شناسنامه شان تا روز انتخابات با ارزشند .
چه کسانی مُقصّر این نابسامانی ها هستند؟
چه انتظاری باید از این اُستان داشت وقتی می بینیم که “حق” یا”ناحق”برخی از مُدیران مراکز اقتصادی؛در پشت میله های زندان به سر می برند!
خیلی از فرزندان این انقلاب،تمایل به ثبت نام در دستگاه های اداری را ندارند!
هرچند این وصله به دستگاه “سازمان سنجش”نمی چسبد اما اشتغال به کار برخی با”سفارش”زمینه تهمت را برای سازمان سنجش فراهم آورده است!
چرا دولت ؛جلوی جذب بی ضابطه را نمی گیرد تا موجب بدبینی برای نظام نشود؟!
از زمان روی کار آمدن شوراها چه تعداد نیرو،توسط شوراها جذب شهرداری ها شده است؟!
دلایل وجود این همه نیرو در شهرداری ها چیست؟!
شوراها “وامدار”افراد ِستاد انتخاباتشان هستند که برایشان ِتبلیغات می کردند!
آیا زمان آن نرسیده که قانون سفت و سختی جهت جذب فراهم شود؟!
آیا زمان آن نرسیده که برای کسانی که در شرکت ها مشغول بکار هستند امنیت شغلی فراهم گردد؟!
علی علی پورنیاول مدیر مسئول هفته نامه و پایگاه خبری همای گیلان

با کانال همای خبر همراه باشید