اختصاصی همای گیلان: حُکومت های آمریکا و اروپا؛ می خواهند کُره ی شُمالی، ونزوئلا و ایران را وابسته به خود، نگهدارند.
همانند ِعراق،افغانستان و خیلی جاهای دیگر.
آیا مردم ایران، چنین وابستگی را قبول خواهند کرد؟
سرنوشت روشنفکران ضد امپریالیسم و ضد سرمایه داری وابسته چه می شود؟
آیا حُکومت فعلی ایران،تاب ِمُقاومت در برابر ، خواسته های امپریالیسم جهانی را خواهد داشت؟
تجربه ی تاریخی، نشان می دهد که حکومت های اروپایی و آمریکایی در ایران، دولت های قائم مقام فراهانی، امیر کبیر،احمد شاه قاجار، دکتر مُحَمّد مُصدّق را ازبین بُرده اند.
تجرُبه ی ۲۰۰ ساله، در ایران بخوبی نشان می دهد که استعمارگران،گاهی ، با نقاب ِسکولاریسم (کودتای رضا شاه در ۱۲۹۹ خورشیدی) و گاهی با نقاب ِمذهب ( کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲) حکومت هایی را در ایران برپا ساخته اند.
در۲۲ بهمن ماه ۱۳۵۷ خورشیدی ، آمریکا و اروپا، بر اثر قیام توفنده ی مردم ایران، عقب نشینی مصلحتی کردند تا حکومت دینی در ایران،پا بگیرد.
سپس کوشش کرده اند تا حکومت ِدینی ، به اقتصاد غرب، وصل شود .
این اِستراتژی در خاورمیانه هم، بکار گرفته شده است .
در افغانستان،برای از بین بُردن کودتای کُمونیستی<نور مُحَمّد تره کی>، دست به دامن مسلمانان ِافغان و عَرَب (بِن لادَن و دیگران)شدند .
هنگامی که از بِن لادَن و مُلًاعُمَر؛ نااُمید شدند، به “حامد کرزی”روی آوردند.
بنابراین مردم ایران باید به هوش باشند که جهانخواران و استعمارگران نمی توانند از ماهیّت امپریالیستی خود،بیرون شَوَند.
یکجا شعار دموکراسی می دهند تا حکومتی را ساقط کنند .
مانند ایران ۱۳۵۷ و ایران ۱۳۹۷.
جایی دیگر بر خشونت و استبداد،چشم می بندند مانند عربستان سعودی.
یکجا دموکراسی را از بین بُردند مانند حُکومت ِ“مُحَمّد مُرسی” .
یکجا حکومت ِ نظامی، ایجاد کردند مانند ِ حکومت نظامی ِ”السیسی “.
در کشور مصر .
اگرچه بین جمهوریخواهان و دموکرات های آمریکا ،تفاوت ها،بسیار هست .
اما اِستعمارگری در ذات ِ پلیدشان هست.
نتیجه:
حکومت و دولت ایران ، باید به استقلال اقتصادی و توسعه ی همه جانبه، اهتمام بورزند.
در غیر اینصورت،آگاهانه یا ناآگاهانه،زیر سُلطه ی استعمارگران بین المللی قرار می گیرند.
به جای شعارهای تُند و تیز ، علیه امپریالیسم، شایسته و بایسته است که به ارتقای آزادی و عدالت و توسعه ی بلندمدت ، ایران ،گام بردارد .
از کُمک های مالی و نظامی به دیگر کشور ها خودداری کند و همسایگان ما را، به دیده ی احترام و مسالمت آمیز بنگرد.
امنیّت حقیقی ایران هنگامی
در ایران پدیدار می شود که:
آزادی و عدالت و اشتغال، گُسترش و ماندگار شود .
امنیّت مردم ایران هنگامی، نهادینه می شود که فقر و تبعیض و ستم، ریشه کن شود تا مردم ایران، زیستی برابرانه و برادرانه و عارفانه داشته باشند .
دکترعلی رحیم پور