پایگاه خبری و تحلیلی همای خبر پایگاه خبری و تحلیلی همای خبر|پایگاه خبری و تحلیلی همای گیلان|پایگاه خبری و تحلیلی استان گیلان|اخبار گیلان| اخبار روز گیلان | خبرهای گیلان| با اخبار گیلان همراه شوید|
اختصاصی همای گیلان: یادم هست در مدرسه که بودیم و ایام نوجوانی ماه مبارک رمضان که می خواست نزدیک شود،یک معلم پرورشی داشتیم ،پیرمردی بود با محاسن سفید و زرد و دندانهای یک چند درمیان سیاه که معلوم بود ناشی از کشیدن زیاد سیگار است. می امد بالای سکو و خطابه ایراد می کرد که: «اگر دم ابخوری مدرسه ( که یادش بخیر) کسی را ببینیم بالای همین سکو شلاق می خورد …»و قس علی هذا.
در همان زمان با خودم فکر می کردم یکجای کار می لنگد اینهمه سخت گیری برای چه ؟!!!!
متاسفانه خشت اول را همین معلمان تعلیمات دینی و پرورشی ها در مدارس کج گذاشتند، انقدر که به قشر و ظاهر دین اهمیت می دادند به معناسازی ان در زندگی اهمیتی نمی دادند. اولین بار که رفتیم نماز خانه مدرسه برای نماز جماعت را بخوبی بیاد دارم ، همین معلم پرورشی ما می گفت اگر به مهر نگاه نکنید نمازتان باطل است!!! ای وای من ،از اینهمه تعلیمات اشتباه، انقدر که اینها ما را از خدا و جهنم و عذاب شب اول قبر ترسانده بودند، الان که فکر می کنم چقدر دل پری از خدا داشتند. یکروزی یکی از همکلاسی هایم به من که به سبب علاقه مطالعات دینی در همان زمان لنگ لنگان داشتم می گفت:« اکبر ! اگر قرار باشد ما توبه کنیم و حالا شاید خداوند ببخشاید و یا نه! این چه فایده ای دارد؟!!!»
خب ! این معلم پرورشی ها فکر می کردند هر چه می گویند ما همان را درک می کنیم و متوجه تعبیر و تفسیر حرفهای خود نبودند. بگذریم که اغلب سواد علمی و دینی درست و درمانی هم نداشتند.
اینکه خلایق را چنان از خدا بترسانی، انچنانکه از حیوان درنده می ترسند، خوب از تعلیمات امام محمد غزالی ( ره) است که الحق و الانصاف عالم با تقوایی بود ومن خودم ارادات خاصی به وی دارم ،هر چند به سبب سبقه غیر شیعی ایشان توجهی چندان به مقام او نشده است. ولی غزالی و سیر معنوی او‌کجا و‌ما خرده نوجوانان کجا ؟ ( ایکاش که کسی می امد ومی گفت در این ایام مبارک رمضان مجموعه کتابهای احیاعلوم الدین غزالی را بخوانید،انوقت متوجه می شدید چه ها با شما می کند این مرد)
چندی پیش خبری شنیدیم که در قزوین ۲۰ نفر را به سبب روزه خواری در ملاعام شلاق زده اند، حالا اینکه این مجازات از نظر حقوقی چه ایرادی دارد بماند.
زیرا نه در قانون اساسی و نه در قانون مجازات اسلامی عنوان مجرمانه بودن عمل ” روزه خواری” وجود ندارد ، اما بر طبق ماده ۶۳۸ قانون مجازات اسلامی ” هرکس علنا در انظار عمومی و معابر شهری، تظاهر به عمل حرامی نماید، علاوه بر کیفر عمل، به حبس از ده روز تا دو ماه یا تا ۷۴ضربه شلاق محکوم می گردد و در صورتی که مرتکب عملی شود که نفس آن عمل دارای کیفر نمی باشد ولی عفت عمومی را جریحه دار کند ، فقط به حبس از ده روز تا دو ماه یا تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم خواهد شد “.
حالا با استناد به این بند از قانون مجازات اسلامی اینگونه نتیجه گرفته اند‌که :
«با توجه به اینکه روزه خواری عمدی همواره به عنوان یک عمل حرام در دین اسلام مورد توجه قرار گرفته است و طبق قانون کشور اسلامی ایران اگر یک عمل حرام جنبه علنی به خود بگیرد، برای آن مجازات تعیین می شود »
پس توجیه برخورد با فرد روزه خوار را می توان در این حوزه مورد بحث و بررسی قرار داد.
ولی ایراد من اینست که ایا با شلاق زدن روزه خواران توسط روزه داران عفت عمومی لکه دار نمی شود؟ ایا این چندین نفری که شلاق می خوردند یا زندانی می شوند تعالی روح و کمال پیدا کرده یا نه! از دین متنفر می شوند؟
ایا جز اینست که روزه داری برای معنا بخشی به زندگی است؟ من کاری به دلایل علمی روزه داری بعضی اصرار دارند انرا بکار ببرند ندارم،، که بقول حضرت مولانا پای استدلالیون چوبی است و پای چوبی بس بی تمکین است، زیرا بهمان اندازه که سند و مدرک جمع اوری شده است برای مفید بودن روزه داری برای بدن، دلایلی نیز هست که ضررهایی هم دارد. ولی من با دلایل علمی کاری ندارم که از نظر من روزه داری عبادت است و یک عمل عبودیتی، ولی و مالک ما فرموده است و ما اطاعت می کنیم به حکم انکه:
طفیل هستی عشقند ادمی و پری
ارادتی بنما تا سعادتی ببری
بکوش خواجه و از عشق بی نصیب مباش
که بنده را نخرد کس به عیب بی هنری
می صبوح و شکر خواب صبحدم تا چند
به عذر نیم شبی کوش و گریه سحری…..
که برای رابطه با خدایی که نه ما با ما که در ماست و اوردن تنها نام او می تواند دنیای ما را دگرگون کند، باید ارادتی بنماییم و خانه دل را پاک بشوییم و روزه اینکار را می کند.
سخن من اینست که: ما چرا اینقدر زود دست به شلاق می شویم؟ کارگران معدن اق دره را بخاطر دارید همین خرداد ماه سه سال پیش بود که بخاطر اعتراضات صنفی شلاق خوردند، ایا این نوعی بی سلیقه گی یا شتاب یا حتی اشتباه در فهم قانون نیست؟ ایا قرار نیست قانون برای نفع حداکثر اجتماع نوشته شود؟ اینکه فردی را شلاق بزنیم بخاطر خوردن تکه نانی یا کف دستی اب و اسم اینکار را بگذاریم جلوگیری از جریحه دار شدن عفت عمومی بنظر بزرگان اهل حقوق و قاضیان گرامی و صاحب دانش و تابع عدالت صحیح است؟
در این ایام که خبر شلاق خوردن روزه خواران منتشر شد، واکنش های منفی زیادی هم بدنبال داشت. من فکر می کنم ما نیازی به این سخت گیری ها نداشته و نداریم. مردم ما اینقدر فهم ودرک دارند که رعایت خواهر یا برادر یا پدر و مادر روزه دار خود را بکنند. ماه رمضان برای همه ما نوستالژی خاص خود را دارد.
