پیام عاشورا ، پخش غذاهای نذری نیست / علی علیپور ، مدیر مسئول همای گیلان

اختصاصی همای گیلان:امام حسین (ع) نزد ما شیعیان جهان، تجلیگاه همه خواسته هایی است که آنها را از دست داده ایم و در ایام محرم به دنبال آن می گردیم، یعنی عدالت، قیام ، ایستادگی در مقابل ظلم و همراهی با بی بضاعتان ولو اینکه اگر یزیدیان ،حکومت سرزمینها را به ما وعده دهند.
در قیام عاشورا عشق بودوشهامت و شهادت سرنوشتی که نیازمند معبر نسیت و تو خود آن را میدانی.
سادگی و بی آلایشی از دیگر مصادیق بارز قیام بود ، قیامی که باید اسلام و اهداف آن را زنده نگه دارد و با ریختن پاکترین خونها وظیفه حراست و نگهبانی از آن را بر عهده گرفتند
اما کم کم با پیشرفت تکنولوژی و به روز شدن، فقط نام حسین بیش از پیش بر زبانها جاری شد و از اهدافش فاصله گرفتیم.
سالهاست که تلاش میکنیم تا علم ها را بر سر می گرفتیم از فرهنگ غلط عاشورایی حذف کنیم چراکه اعتقادداشتیم که این صلیب است ومربوط به دول بیگانه .و چه منبر ها و تریبونهایی را صرف این کار پسندیده نمودیم یا جلوی قمه زنی ها را گرفتیم یا برای برگزاری فوتبال در روز تاسوعای حسینی واکنش نشان می دهیم، چون می ترسیم محرم ، این تنها یادآور « الست بربکم» آسیب ببیند، اری برادرهمه این کارهاپسندیده است، اما نگفتیم برادر پولدار ،عشق به حسین خیلی خوب است و پخش غذای نذری هم عالی ، اما اگر می خواهی برای مکتب حسین کاری انجام دهی باید حسینی باشی، به بی بضاعتان رسیدگی کن، همان کاری که حسین و پدر بزرگوارش انجام دادند.برادرکجا قیام امام حسین گفته که فلان مداح را از فلان نقطه کشور بیارومیلیون ها تومان به وی پرداخت کن تا حسین خشنود شود.به نظر شما این ها تجملات نیست ؟کار ما به کجا رسیده که در شرایطی که تمام زندگی ما رنگ وبوی مادی به خود گرفته است حسین را به مجالس خود می کشانیم تاخود راحسینی بنامیم!
وقتی به عمق مسئله می نگریم متوجه می شویم که در ایام محرم بخصوص در عاشورا ، حسین مظلوم تر و غریب تر جلوه می کند!
در کشور ما این همه بیکار ، جوان مجرد ، بی خانمان ، بی بضاعت ، یتیم و… داریم ، اما در همین ایام میلیاردها تومان فقط صرف غذای نذری می شود که نیمی از این هزینه ها با فرهنگ سازی صحیح می تواند رافع بسیاری از مشکلات جامعه باشد و دل حسین (ع) و زینب (س) را شاد نماید. کاری که ای کاش بسیاری از مسئولین کشور ما هم انجام میدادند.
راستی چقدر در این روز به کارکنان شهرداری سختی میدهیم و چقدر بازباله و ظرفهای یکبار مصرف محیط زیست را آلوده می کنیم و بعد می نشینیم و عنوان میکنیم امسال به خاطر امام حسین این قدر غذای نذری دادیم ، آن هم به خاطر امام حسین!!! ، حتما به خاطر نمایش و تزویر که نبوده است!
همواره در سخن تلاش میکنیم که اسلام ناب محمدی را حفظ کنیم و مراقبیم مبادا که زمان بر اسلام ، دین و مذهب ما خدشه وارد کند اما هیچ وقت این آداب و رسوم اشتباه را از خود دور نمیکنیم .
ما باید برای خودمان عزاداری کنیم نه برای حسین ، که حسین به عزاداری ما نیازمند نیست، ما باید بر سرو سینه بزنیم تا شاید روح آزرده ی ما التیام یابد و بتواند جسم مان را از خودی حیوانی برهاند ، مگر نه این است که کار مذهب ساختن روح و جسم انسان است و آئین مذهبی همچون نماز ، عزاداری و رفتن بر سر مزارها صد البته برای انسان همچون خوردن غذا واجب است؟
اما کمی به خود بنگریم که تضاد طبقاتی در کشور ما بیداد می کند ، یکی ماشین چند میلیاردی ، یکی ماشین ده میلیونی و یکی هم دوچرخه و تازه یکی هم در آرزوی همان دوچرخه!
آیا حسین به ما دستور داده که به جای رسیدگی به نیازمندان این همه برای غذا های نذری هزینه کنیم؟
در سالها اخیر بیش از گذشته شاهد پخت غذای نذری در هر کوی و برزن هستیم و همه خود را عزادار حسین می دانیم و بگذریم که این غذاها چگونه پخش می شوند ! اما آمار انسان دوستی ما ، کاهش یافته است.
امید است که فرهنگی شود که در این ایام حسینی، دل نیازمندان شاد شود که بی شک دل حسین شاد خواهدشد و ما گمراهان که در این فضای مه آلوده از مسیر حسین دور شده ایم ، به راه او هدایت شویم و مسئولین بیش از انکه در فکر چگونه بهتر برگزار کردن مراسم عزاداری آن هم از نوع پخت و پز غذا باشند توجه داشته باشند که چگونه دل نیازمندان را شاد نمایند.
بگذریم که شهرداری ها هم مقامات و خانواده های خود را دور هم جمع می کنند و اطعام می دهند و عکس یادگاری و انتشار در صفحات مجازی و جالب اینجاست که همه این هزینه باز هم بر گردن مردم سنگینی می کند.