<<مدیریت بحران>> یا <<بحران مدیریت >>؟ [به بهانه ی زلزله ی کرمانشاه]/علی رحیم پور دکترای اقتصاد

اختصاصی همای گیلان:۱) ایران؛کشوری زلزله خیز است .
۲)ایران،از زلزله های مرگبار
رودبار و بم؛پند نگرفته است .
۳ )ما مدیریت ِبحران؛نداریم ؛
بلکه بحران ِ مدیریت داریم .
۴) در حوادث ِ پیش آمده، روی موج ِ احساسات سوار می شویم .
۵)در زمین لرزه ی کرمانشاه،به خاطر شب بودن،۱۲ ساعت،فعّال نبودیم.
نتیجه :ما بحران ِمدیریّت داریم .چون نمی دانیم چه نهاد یا نهادهایی،فاجعه ی زمین لرزه را باید مُدیریت کنند ؟!
هنوز پس از ۲ هفته؛آماری از واحد های مسکونی تخریب شده در دست نداریم .
در یک کشور ۸۰ میلیون نفری؛۵۰ هزار
<<کانکس>> آماده و در اختیار نداریم!
در حال حاضر۲ میلیون واحد مسکونی خالی در نقاط شهری ایران داریم .
راه حل ها :
۱) فقط ۳ تا ۶ ماه،این زلزله زدگان را در این واحد های مسکونی خالی اسکان دهیم تا واحد هاشان ساخته شود .
۲) بی خانمان شده ها را می توان در ۴ کلانشهر پیرامون استان کرمانشاه، اِسکان داد !
۳)درصورت اسکان؛نیازی به کانکس و چراغ ِعلاالدّین و بخاری هم نخواهد بود .
کشور ِما،چهار استان مرز نشین را در جنگ ِ ۸ساله ؛اداره کرد؛چطور نمی تواند از عهده زلزله در چند شهر و یکصد روستا بر آید؟!
می توان دانش آموزان،دانشجویان ، دامداران و….. را ۶ ماه به شهرهای دیگر فرستاد.هزینه ی زندگی و تحصیل آنان را تامین کرد.
اگر هزینه های سوخت،پوشاک و خوراک را در چند شهر و یکصد روستای آسیب دیده،محاسبه کنیم در خواهیم یافت که تامین <<اِسکان ِموقت>> بسیار پرهزینه تر خواهد بود .
۴) تخلیه ی چند پادگان و دانشگاه و کارخانه به مدت ۶ ماه،می تواند؛
یک راه حل مناسب دیگر ؛در زمستان استخوان سوز ِغرب کشور باشد .
در این حالت، تندرستی کودکان و کهنسالان در مناطق زلزله زده،
براحتی تامین می شود !
۵) اسکان این مصیبت دیدگان؛ در ۱۰ منطقه ی امن؛در استان کرمانشاه می تواند، یک راه حل دیگر باشد.
ایران در پوشش دادن چند میلیون افغانی و چند صد هزار پاکستانی و عراقی،تجربیّات گرانبهایی دارد .
زلزله زدگان کرمانشاهی ؛
از << انفال>> [ثروت عمومی] مانند نفت و گاز ؛سهم و حق ِخداداد؛دارند ! باید حقِّ ِشان پرداخته شود.
موج اوّلیّه ی کمک های انسان دوستانه و احساسی هنرمندان،ورزشکاران،بازاریان و کم درآمد های جامعه،به دست صاحبان ِاصلی[مصیبت دیدگان] زلزله رسیده است.
با افزایش ِسرمای غرب کشور،<<سرپناه>>؛ نسبت به خوراک و پوشاک،اولویّت ِاوّل شده است .
دولتمردان ِما؛ انقلابی؛عَمَل کنند و مصیبت دیدگان را از سرما و حیوانات وحشی رهایی دهند.
یکی از فرماندهان سپاه گفته است که : <<تا یک ماه و نیم آینده، مشکل ِکانکس را حل خواهند کرد >> یعنی افزایش سرما!
دولت ِایران توانسته است ؛سه میلیون ایرانی را به مدت ۲ هفته بین ایران و عراق ،در اربعین حسینی،مُدیریت کند و خون از دماغ فردی،نیاید.
چگونه نمی تواند در یک قلمروی مشخص، برای خانوارهای کُرد ِمرزنشین که سنگربانان ِدیرین ِایران زمین هستند،کاری عاقلانه و جاودانه کند؟!
دیر زمانی است کمک های غیر نقدی ایران به سوی عراق،سوریه و یمن روان است.در سه ماه گذشته، کمک به آوارگان میانماری[ساکن در خاک ِ بنگلادش]توسط
دولتمردان انجام شده است .
اینکار ها بسیار خوب است و کاملاً انسانی .
ساخت بیمارستان و مسکن در نوار غزّه، لبنان و آنگولا را نیز فعلا نادیده می گیریم.
به ما آموخته اند که<<چراغی که به خانه رواست؛به مسجد؛حَرام است>>
چرا ؟ چون< وجود > بر
<سجود>اولویت دارد !
افراد باید پاینده باشند
تا پرستنده شوند !
اما دولتمردان ِما،درسیاست
و نظامیگری؛انقلابی عمل می کنند .
اتفاقا ،باید در سیاست و نظامی گری، محتاط و خویشتن دار بود .
چرا ؟چون جنگ و مجادله آخرین حربه است و مُضافاً؛جنگ همواره؛اقتصاد و دوستی و خانواده و معاشرت را می کُشد .
فضای باز سیاسی هم کمک می کند تا روشنفکران و دلسوزان و متخصصین جامعه بدون گرفتن مزد و حقوق؛دانش و تجربیات خودرا به جامعه؛عرضه کنند .
رونق ِسازندگی و اقتصاد و سیاست ؛مردم را نرمخو،فرهنگ پذیر و با ظرفیت می سازد .
اقتصاد،فقر را می زُداید.آسایش به ارمغان می آورد.دانش و بینش اجتماعی مردم یک کشور را نسبت به هم و همسایگانش بالا می برد.صفات بد اخلاقی را از آنان دور می سازد. معنویت،صداقت و شرافت را تولید و توزیع می کند .
مردم ِایران،آسایش و آرامش خودرا؛بهتر می ببینند و به این دریافت می رسند که اگر کشور ایران،آسوده و امن و آرام نباشد؛ تک تک خانوارها،نمی توانند در آرامش زندگی کنند .
اگر هوای شهری سالم باشد،کودکان، کهنسالان و بیماران،مشتاقانه به گردش در باغ ها و بوستان ها ؛در می آیند.
پس باید در صحنه ی اقتصاد ؛انقلابی رفتار کنیم و در میدان سیاست و جنگ بسیار محتاط؛ تا کشور ایران،در آسایش و آرامش؛زیست جاودانه داشته باشد و دچار بحران ِ مُدیریت نشویم.

با کانال همای خبر همراه باشید