یوتوپیای من …./علی دادخواه

اختصاصی همای گیلان: امروز وقتی سوار تاکسی بودم و در حال رفتن به بیمارستان محل کارم،ناگهان نگاهم به تصاویر شهدای نصب شده روی جدول میانی خیابان افتاد،با خودم گفتم چقدر ما در ساختن یک شهر ارمانی ،یک شهر قهرمان پرور بدسلیقه و حتی بی ذوق هستیم.
«یوتوپیا» را نه تامس مور ( قدیس شهید اصلاحات وصدراعظم هنری هشتم) بلکه اولین بار حکیم شهید شهاب الدین سهروردی مطرح کرد ، « ناکجااباد»!. همان معنای دقیق یوتوپیا.البته او نامهای« عالم خیال» ،« عالم مثال»، « ارض ملکوت » ،« هورقلیا» و عالم صورت های مثالی و ادراک خیالی را نیز درباره این شهر بکار برده است.

شهری که در ان تاریکی راهی ندارد.و چه بهتر که این شهر نمادش کسانی باشند که دام از پای گسسته و سیمرغ وار از قیروان ( دنیای مادی) گذر کرده و به عالم ملکوت رهسپار شده اند.سربازان جنگ در همه جا محترمند و در کشور ما بسی محترم تر باید باشند که شهید راه عقیده و دفاع از وطن توامانند.

من شخصا برای انقلابیون قدیمی احترام زیادی قایلم ،کسانیکه بدون امید پیروزی سختی مبارزه را به جان خریده و به زندان افتاده وشکنجه شدند ویا تبعید گشته و به فراموشی سپرده شدند و همچنین برای «سربازان جنگ» بسیار ارزش قایلم ،که این جان عاریت به هیچ چشمداشتی از برای امنیت وارامش ما و استقلال وطن ،تسلیم حضرت دوست کرده‌اند‌ولی ما چه کرده ایم؟

این بنیادهای عریض و طویل حمایت از « سربازان جنگ » اهم شهدا و جانبازان برای زنده نگه داشتن این ایثارگری ها چه کرده اند؟ در صورتیکه هر حاکمیتی می داند برای اینکه روح سلحشوری وفداکاری را در بین مردمان زنده نگه دارد باید به سربازان جنگ احترام بسیاری قایل شود.

جز اینکه با کج سلیقه گی تمام چند تصویر سیاه وسفید از شهدا در بلوارهای شهر نصب شود ،ایا متولیان امور اهم از شهرداری ها وبنیادهای مسیول یک بنای یادبود زیبا برای بازدید عموم ساخته اند که مردم به دیدن انها بروند ،دسته گلی گذاشته ویادی از شهدا کنند.

یکی از یادواره‌های جنگ جهانی دوم که از قضا توجهش را به رنجها و فداکاری‌های زنان در جنگ‌ها معطوف کرده یادمان زنان جنگ جهانی دوم در لندن است. این درحالی است که بیشتر نمونه‌هایی که به عنوان یادمان در فضاهای شهری طراحی شده با موضوع مردان جنگی است، بگذریم که در کشور ما مردان هم مورد غفلت واقع شده اند.
نکته قابل توجه در این تندیس‌واره نقش برجسته این است که با گذشت حدود هفتاد سال از جنگ جهانی دوم اما هنوز متولیان فرهنگی شهر احساس نیاز می‌کنند که فضای شهری را با ذکر روزهای جنگ از روزمرگی خارج کنند و یاد کشتگان جنگ و فداکاری‌های نسل‌های قبل را زنده و جاوید کنند. به همین خاطر ۹ سال پیش این تندیس را در فضاهای شهری به دست ملکه الیزابت دوم رونمایی کردند. ساخت مجسمه‌های جدید پس از ۶۰ سال از پایان یک واقعه جنگی نشان از تازگی نیاز به پرداختن آن در محیط شهر دارد.
طرح این تندیس‌واره شامل لباس‌ها و یونیفرم‌های مختلف مربوط به مشاغلی است که زنان انگلیسی در دوران جنگ به آن مشغول بودند و پس از پایان جنگ این لباس‌ها را کنار گذاشته و به خانه برگشتند و منتظر بازگشت شوهرانشان از جنگ شدند. به همین خاطر لباس‌ها خالی از انسان است. سخنگوی سابق مجلس عوام در مراسم رونمایی این یادمان گفته بود که امیدوارم نسل‌های بعدی که از کنار این یادمان عبور می‌کنند از خود بپرسند که این زنان چه شخصیتی داشتند؟

ایا وقت ان نرسیده است که برای رسیدن به یک شهر ارمانی ،نورانی و مقدس شهدا را به عنوان یکی از نمادهای اصلی فداکاری ،لیاقت و ارزش مداری در معماری شهری سهیم کرده ،و بجای صرف هزینه های بیهوده برای همایش های یادمان ،انها را به مردم باز گردانیم و این حس را به انها منتقل کنیم که شهدا فراجناحی و ملی هستند.

با کانال همای خبر همراه شوید