سخن گفتن به وقت سکوت/ علیرضا مویدی فر

اختصاصی همای گیلان،حضرت حافظ، حدود ۶ قرن پیش فرمود، “هر سخن وقتی و هر نکته، مکانی دارد”.در این تک مصرع کوتاه و گویا، گنجی نهفته است که اگر صاحبان امر، فراست کافی داشته باشند، چراغ راهشان خواهد شد. و آن، فضیلت “سکوت” است. سخن نگفتن به وقت، صدها بار ارزشمندتر است از سخن گفتن وقت و بی وقت.
یک اتفاق تکراری در باشگاه پرسپولیس در ۴ سال اخیر، در نقض مقدمه ای که عرض شد، رخ داده و ظاهرا سر ایستادن هم ندارد. و آن مصاحبه های تکراری، بی جهت، بی موقع و ملال آور حضرت مستطاب، جعفرخان اشرف کاشانی است. هم او که به لقب دیپلمات مزین است و به همین جهت از او انتظار میرود که به پشتوانه همنشینی با دیپلماتها در وزارت امور خارجه و البته سن و سالی که از او رفته، هر حرفی را، هر زمان که دلش خواست نزند.
اطلاق غیرحرفه ای بودن به مصاحبه برانکو ایوانکوویچ از سوی ایشان، که خود ید طولایی در انجام مصاحبه غیر حرفه ای دارند، بیشتر از آنکه برخورنده باشد، تاسف آور است. ایشان انگار، یا با واقعیت، یا با هوادار، یا با برانکو یا با هر موجود دیگری بر سر لج افتاده که اینگونه مصرانه، هر از گاهی، روان مخاطبش را می آزارد.
خطاب به محضر مبارک ایشان باید گفت، همه موضع گیری های گذشته تان علیه برانکو به کنار. لطفا تا زمانی که نتوانسته اید با زبان منطق و تفاهم، با طرف طلبکار مقابلتان، به نقطه نظر مشترک و محترمانه برسید، به حرفه ای بودن یا نبودن کنش او ایراد نگیرید. شما زمانی میتوانید انشای حرفه ای گری را برای مردم بخوانید که ابتدا خودتان الفبایش را بلد باشید.
اگر اطرافیانتان خیر و صلاح شما را میخواهند، باید برایتان سکوتی طولانی تجویز کنند، بلکه گذر زمان، مرهم زخمهای زبانتان بشود. هرچند به نظر میرسد، برای کسی که میخواهد به اصرار و تکرار، مواضع گذشته اش را ثابت کند، سکوت، دشوارترین کارهاست.

با کانال همای خبر همراه باشید