قره باغ، نقره داغ سرزمین مادری✍️جلال میرزاآقایی

اختصاصی همای خبر/تاریخ جنگ های کلاسیک و فرمانروایی زیر سایه ی چکاچک شمشیر ها ، بخش بزرگی از جغرافیای سرزمین ها را جابجا و هویت و ماهیت اقلیم طبیعی را ، ملغمه ی اندیشه های فرمانروایان کرده است .تیزی و آغشته به خون بودن شمشیرها ، فرمانروایان نالایق را به پستوی کاخ ها و جدا شدن پیکره ی جعرافیا از سرزمین مادری کرده است.متاسفانه این تراژدی درد ناک در سرزمین مادری ایرانیان ، بیش از هر جای دیگر این کره ی خاکی، درد ناک تر بود .گستره ی جغرافیایی ایرانیان از قرن پنجم هجری تا لحظه ی امضای قرار داد ننگین ترکمانچای و گلستان ، و جدا شدن تکه تکه از پاره ی تن سرزمین ما ، دل هر وطن پرستی را به درد و خون می کشد.
قره باغ ، این اشک داغ سرزمین مادری ما که با جدایی آن، نقره داغ شدیم و همه ی سرزمین های ما که امروز ژیو پلتیک قفقاز امروزی را شکل می دهند ، هنوز که هنوز است آوا و ندای جانسوزشان برای آغوش مادر ، دل هر وطن پرستی را به درد می آورد .
گلوبالیسم جهانی و اهمیت ترانزیت جهان اقتصاد ، این منطقه را به شاهراهی تبدیل کرده است که شامه ی تیز نظام سرمایه داری جهانی ، به همین سهل و آسانی نمی تواند از آن بگذرد .فروپاشی دیوار برلین و حذف جهان دوقطبی و کنترل اقتصاد چین و کنترل هژمونی قدرت های منطقه ای که داعیه ی اسلام رادیکالیسم و ایدئولوژی مذهبی ، بنیانهای فکری شان را شکل داده همه و همه ، اهمیت قفقاز و قره باغ و جاده ی ابریشم را نشان می دهد .تصادفی نیست که افغانستان را خالی کرده اند و پاکستان و ترکیه و اسرائیل و آذر بایجان علی یف ، را در جابجایی ژئوپلتیک منطقه ، بکار گرفته اند و جهان سرمایه داری معمولا با یک تیر چندهدف را در نظر دارد .
سپردن افعانستان به طالبان و همراه کردن پاکستان و ترکیه و پیمان ابراهیم بین اعراب و اسرائیل و کشاندن آن به قفقاز جنوبی و پشت دیوارهای جغرافیایی و حتی قومی ما، نشانه های خوبی نیستند و باید نگران بود و همه ی این نقشه های شوم ، ابتدا با تحریم کشورمان و متلاشی شدن ملات همبستگی ملی و اجتمایی صورت گرفته است و متاسفانه ، حاکمان بدون توجه و عدم تحلیل حوزه منازعات در روابط بین اللمل و عدم اولویت منافع ملی و ضرورت های حیاتی در مناقشات بین المللی و نادیده گرفتن امتیازات ژئو پلتیک جعرافیای منطقه و چشم دوختن به قدرت های فرامنطقه ای نظیر روسیه و چین ، منافع ملی و امنیت ملی و جعرافیای سیاسی و موقعیت ژئوپلتیک سیاسی ما را در معرض خطر قرار داده است .حوزه ی سیاست خارجی بدور از عقلانیت،و مبتنی بر منافع ملی قرار نگرفته و در حیطه و چنبره ی نطامیان است که بیشتر بر متر و معیار های شعاری و رجز خوانی و بدور از علم سیاسی و تحولات جهانی قرار گرفته است .تحلیل ایدئولوژیکی از منافع و امتیت ملی و شعار های آرمان گرایانه در مناسبات بین المللی و دو قطبی ی کافر و هم کیش دانستن بازیگران عرصه ی بین المللی ، سم مهلکی است که منافع ملی و امنیت ما را به مخاطره انداخته است . روابط بادوستان و دشمنان پیرامونی و همسایگان غربی و شرقی و شمالی و جنوبی خویش را بر اساس آرمانهای انقلابی و شعار های اعتقادی ، دسته بندی کرده و تنها تکیه گاه برای مناسبات متطقه ای را به چند گروه خود ساخته در یمن و لبنان و سوریه و عراق وو قرار دادن و همه هزینه های جنگ نیابتی را به دوش کشیدن ، نه تنها کشور ها را با ما دشمن ، بلکه از طرف دیگر ، فقر و بیکاری و نارضایتی و شورش پابرهنگان و تهیدستان را دامن زده که وضعیت را بسیار خطر ناک کرده است و فشار های تحریم اقتصادی و قطب بندی های های پیرامونی برای تصاحب ژئوپلتیک منطقه و تحریم شخصیت های سیاسی و اقتصادی و امنیتی از طرف ساز مان ها و نهاد ها و کنوانسیون های جهانی ، کار را به نقاط باریک و حساس کشانده است و اگر تدبیری اندیشه نشود ، امنیت ملی و جعرافیایی ما بر باد خواهد رفت .

جلال میرزاآقایی

با کانال همای خبر همراه باشیدhttp://@homaygilanir